Η Αττική πρωτοκατοικήθηκε τη Νεολιθική εποχή και ήταν γνωστή με το όνομα Ακτή ή Ακτική. Ο Κέκροπας, ο πρώτος βασιλιάς της Αττικής, ήταν αυτός που συγκέντρωσε τους κατοίκους που ως τότε ζούσαν νομαδικά, και τους εγκατέστησε σε 12 οικισμούς. Σε μεγάλη ναυτική και βιομηχανική δύναμη αναπτύχθηκε η περιοχή τον 8ο και τον 7ο αι. π. Χ. Σταθμό στη διακυβέρνηση της πόλης αποτέλεσε η περίοδος της τυραννίας του Πεισίστρατου, τότε που το εξαγωγικό εμπόριο της Αθήνας έφτασε μέχρι τη Σικελία, την Αίγυπτο και τον Εύξεινο Πόντο. Η πόλη εξωραίστηκε με νέα μνημεία και έζησε την πρώτη καλλιτεχνική και πολιτιστική άνθηση. Πρωταρχικός ήταν o ρόλος της στον αγώνα κατά της περσικής κυριαρχίας που την ανέδειξε σε ηγεμονίδα πόλη της Ελλάδας, κέντρο ενός συμμαχικού κράτους και την αττική πολιτεία επικρατέστερη δύναμη του Πανελλήνιου. Η ανοδική πορεία της Αθήνας κορυφώθηκε στις μέρες του «Χρυσού Αιώνα» του Περικλή, όταν όχι μόνο από άποψη δύναμης, αλλά και πολιτισμού, επιστήμης και τέχνης έφτασε στον κολοφώνα της ακμής της. Το 146 π.Χ. η Αθήνα, όπως και n υπόλοιπη Ελλάδα, κυριεύθηκε από τους Ρωμαίους που - αν και κατακτητές- έδειξαν μεγάλη επιείκεια και ευλάβεια στην προσωπικότητα της πόλης, στην οποία αναγνώρισαν μεγάλο μέρος από τον πνευματικό τους διαφωτισμό.
Μετά την περίοδο της αρχαιότητας, η Αττική τέθηκε υπό ρωμαϊκή, βυζαντινή, ενετική και οθωμανική κυριαρχία.
Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, οι αγρότες της Αττικής ήταν οι πρώτοι που επαναστάτησαν (Απρίλιος 1821) και κατέλαβαν την Αθήνα, τη Ακρόπολη, που παραδόθηκε στους Έλληνες τον Ιούνιο του 1822. Από το 1829, η Αττική ανήκει στο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.
Από το 1834, η Αθήνα επανιδρύθηκε και έγινε η νέα πρωτεύουσα της Ελλάδας (μεταφέρθηκε από το Ναύπλιο) και οι άνθρωποι από άλλα μέρη της Ελλάδα σταδιακά άρχισαν να ανασυστήσουν την Αττική. Η πιο δραματική αύξηση ήρθε με Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, μετά από τις ανταλλαγές πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάνης.
Η Αττική είναι μια τριγωνική χερσόνησος που βρέχεται από το Αιγαίο Πέλαγος. Χωρίζεται στα βόρεια από τη Βοιωτία από την οροσειρά Κιθαιρώνα μάκρους 16 χλμ. Στα δυτικά συνορεύει με τη θάλασσα και τη διώρυγα της Κορίνθου. Νότια βρίσκεται ο Σαρωνικός κόλπος, ενώ η Εύβοια βρίσκεται προς το βορρά και τις ανατολικές ακτές. Βουνά χωρίζουν τη χερσόνησο στην πεδιάδα των Μεσογείων και Θριασίου. Τα βουνά της Αττικής είναι ο Υμηττός, το ανατολικό τμήμα των Γερανείων, η Πάρνηθα (το ψηλότερο βουνό της Αττικής), το όρος Αιγάλεω και η Πεντέλη. Μεταξύ των βουνών Αιγάλεω, Πάρνηθας, Πεντέλης και Υμηττού απλώνονται η Αθήνα και ο Πειραιάς.
Το πεδίο της Μεσογαίας, τα Μεσόγεια όπως τα λέμε, βρίσκεται ανατολικά του Υμηττού και συνδέεται προς τα βόρεια από τους πρόποδες της Πεντέλης, στα ανατολικά από τον Ευβοϊκό Κόλπο και το όρος Μυριννούς (σύγχρονη Μερέντα) και στα νότια από το βουνό του Λαυρίου. Η δεξαμενή νερού της Αθήνας είναι η τεχνητή λίμνη του Μαραθώνα, που δημιουργήθηκε από φράγματα το 1920. Τα πεύκα και τα κωνοφόρα δάση καλύπτουν την περιοχή γύρω από την Πάρνηθα. Υμηττός, Πεντέλη, Μυριννούς και Λαύριο είναι δασωμένες με πεύκα, ενώ τα υπόλοιπα καλύπτονται από θαμνώδη περιοχή. Ο Κηφισός είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Αττικής.
Η περιφέρεια της πρωτεύουσας και το υπόλοιπο Αττικής, απαρτίζουν γεωγραφικά την Αττική. Η περιφέρεια της πρωτεύουσας περιλαμβάνει το πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας, δηλαδή όλους τους δήμους Αθηνών και Πειραιώς και οριοθετείται από τον Σαρωνικό κόλπο και τα βουνά της Πάρνηθας, του Υμηττού και της Πεντέλης, που ορίζουν το λεκανοπέδιο Αττικής. Το υπόλοιπο Αττικής καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης της περιφέρειας και αποτελείται από το ανατολικό και δυτικό τμήμα, τα νησιά του Σαρωνικού και την επαρχία Τροιζηνίας, που βρίσκεται στην Πελοπόννησο.
![]() | ![]() |