Η Ελλάδα δεν φημίζεται μόνο για τον ήλιο, τις υπέροχες παραλίες αλλά και τα νησιά της. Υπάρχουν μικρές λιχουδιές που της δίνουν μία διαφορετική ιδιαίτερη γεύση, μία γεύση έτοιμη να τη δοκιμάσουν αλλά και να την απολαύσουν και οι υπόλοιποι Ευρωπαϊκοί λαοί.
Μία θέση σε αυτές τις γεύσεις κατέχει και το διάσημο φυστίκι Αιγίνης που κρατά δυνατή την αξία του κατά τη διάρκεια των χρόνων.
Δεν είναι γνωστό αν στις αρχές του 19ου αιώνα υπήρχαν φυστικιές στην Αίγινα. Υπάρχουν μόνο προφορικές μαρτυρίες, ότι φυστικιές είχαν εισαχθεί από τη Συρία και την Περσία στην Ελλάδα.
Ο Αυστριακός βοτανολόγος v. Heldreich που επισκέφθηκε την Αίγινα έξι φορές μεταξύ του 1848 και 1887, δεν παρατήρησε καλλιέργεια φυστικιάς.
Τελευταία, από έγγραφα κατατεθειμένα στα ιστορικά αρχεία της Αίγινας βρέθηκε ότι είναι πιθανόν να υπήρχαν μεμονωμένα δένδρα φυστικιάς στο νησί πριν από το 1896.
Το πρώτο οργανωμένο εμπορικό δενδροκομείο φυστικιάς στην Αίγινα εγκαταστάθηκε από τον Νικόλαο Περόγλου το 1896. Ο Περόγλου αντιλήφθηκε ότι η καλλιέργεια της φυστικιάς ήταν συμφέρουσα γιατί είχε λίγες απαιτήσεις και το φυστίκι υψηλή τιμή. Προσπάθησε λοιπόν να διαδώσει τη φυστικιά στην Αίγινα αλλά και στην Ελλάδα γενικά.
Οι συμβουλές του εισακούστηκαν. Φυστικιές φυτεύτηκαν γύρω από τα σπίτια, σε κήπους και σε χωράφια.
Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου η καλλιέργεια της φυστικιάς επεκτάθηκε στο νησί και αντικατέστησε το αμπέλι που ήταν η κύρια καλλιέργεια μέχρι τότε. Δημιουργήθηκαν φυτώρια για να καλύψουν τις ανάγκες. Η Αίγινα έγινε η κύρια περιοχή παραγωγής φυστικιού στην Ελλάδα και το φυστίκι πήρε την ονομασία «αιγινίτικο φιστίκι» ή «φιστίκι Αιγίνης».
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η καλλιέργεια της φυστικιάς επεκτάθηκε ακόμα περισσότερο στην Αίγινα όπως και στην υπόλοιπη χώρα.
Το 1996 η ονομασία «φυστίκι Αιγίνης» καταχωρήθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ).
Αφήνοντας τον ιστορία πίσω και ρίχνοντας μία ματιά στην εποχή μας, το φυστίκι σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης μπορεί να αποτελέσει πρώτης τάξεως πηγή συμπληρωματικού εισοδήματος. Γιατί;
Παρά την κρίση, η ζήτηση για τον πλέον αγαπημένο ξηρό καρπό, τα κελυφωτά φυστίκια Αιγίνης, παραμένει σε υψηλά επίπεδα.
Μάλιστα, δεν περιορίζεται εντός των ελληνικών συνόρων, αλλά αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Αγγλία, εισάγουν μεγάλες ποσότητες από τη χώρα μας, καθώς στην Ελλάδα καλλιεργείται μία από τις καλύτερες ποικιλίες στον κόσμο.
Στατιστικές έρευνες έχουν αποδείξει τα εξής αποτελέσματα:
Η συνολική παραγωγή των φυστικιών Αιγίνης στην Ελλάδα φθάνει συνήθως στους 8.000-10.000 τόνους ετησίως. Την περασμένη χρονιά ήταν μειωμένη λόγω κλιματολογικών συνθηκών, ενώ παρουσιάστηκε ένα μεγάλο ποσοστό από κλειστά φυστίκια, που προήλθε από τις χαμηλές θερμοκρασίες της Άνοιξης.
1. 8.000 έως 10.000 τόνοι η συνολική παραγωγή του ξηρού καρπού στη χώρα μας ετησίως.
2. Από 500 έως 800 ευρώ ανά στρέμμα το καθαρό κέρδος για τον παραγωγό.
3. Μία από τις καλύτερες στον κόσμο η ποικιλία της Ελλάδας
Με βάση τα στοιχεία αυτά δεν μας προκαλεί καθόλου εντύπωση το γεγονός ότι τα περισσότερα ποτά συνοδεύονται από ένα μπολ.... ΦΥΣΤΙΚΙΑ ΑΙΓΙΝΗΣ!!!!