Ντεμπίνα, το κρασί της Πίνδου
17-02-2014 09:25
|
Ντεμπίνα, το κρασί της Πίνδου |
|
Στη σκιά της οροσειράς της Πίνδου, στα πεδινά του Ζαγορίου απλώνεται η αμπελουργική ζώνη όπου καλλιεργείται μια από τις πιο παλιές ελληνικές ποικιλίες σταφυλιού, η Ντεμπίνα.
Εδώ, σε υψόμετρο 700μ. στις ασβεστολιθικές πλαγιές της Ζίτσας η αμπελουργία έχει τις ρίζες της ήδη από τον 7ο αιώνα. Η αμπελουργική ζώνη περιλαμβάνει έξι χωριά: Ζίτσα, Πρωτόπαππας, Καρίτσα, Λιγοψά, Κληματιά και Γαβρισιοί με τη συνολική καλλιεργούμενη έκταση να φτάνει περίπου τα 7.500 στρέμματα.
Το κρασί της περιοχής ήταν γνωστό και έξω από τα σύνορα της Ηπείρου από τον 17ο αιώνα. Η μοναδική γεύση του ευθύνεται για τη φήμη του, κάτι που εξακολουθεί να ισχύει μέχρι και σήμερα. Ο συνδυασμός των ιδιαίτερων εδαφολογικών και κλιματικών χαρακτηριστικών της περιοχής, το πλούσιο σε ασβεστόλιθο έδαφος της περιοχής που δέχεται την αύρα που Ιονίου και το ημιορεινό κλίμα προσφέρουν στην ποικιλία της Ντεμπίνας μοναδικά χαρακτηριστικά και της έχουν χαρίσει την Ονομασία Προελεύσεως Ανωτέρας Ποιότητας.
Η ποικιλία της Ντεμπίνας είναι γηγενής και δίνει λευκούς ξηρούς οίνους μέτριου αλκοολικού τίτλου με φρουτώδη γεύση και αρωματική επίγευση αλλά και ημιαφρώδεις οίνους. Το γνωστός ημιαφρώδης οίνος είναι ο ροζέ που προέκυψε από την οινοποίηση της λευκής Ντεμπίνας και των ερυθρών ποικιλιών Μπεκιάρι και Βλάχικο. Το αφρώδες χαρακτηριστικό του ήταν καθαρά προϊόν τύχης αφού το ψυχρό κλίμα της περιοχής της Ηπείρου δεν άφηνε τα σταφύλια να ωριμάσουν εντελώς με αποτέλεσμα η διαδικασία της ζύμωσης να μην προλαβαίνει να ολοκληρωθεί μέχρι τον Οκτώβρη που το κρύο φθινόπωρο επιστρέφει στην περιοχή. Η ζύμωση ξανάρχιζε την άνοιξη αλλά μέχρι τότε τα βαρέλια με το κρασί περιείχαν άφθονο ανθρακικό αέριο.
Οι αμπελουργοί της περιοχής καλλιεργούν τα αμπέλια τους με την μέθοδο ολοκληρωμένης διαχείρησης και ακολουθώντας τις μεθόδους της βιολογικής γεωργίας.
Κάθε χρόνο το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, εδώ και 30 χρόνια, το κρασί της Ζίτσας έχει την τιμητική του στην γιορτή κρασιού που διοργανώνεται από το Δήμο Ζίτσας στο λόφο του Μοναστηριού του προφήτη Ηλία προσελκύοντας εκατοντάδες κόσμου, μια διονυσιακή γιορτή εν αναμονή του τρύγου της νέας χρονιάς.