Το νησί της μνήμης και του ανθρώπινου πόνου...
Στη βορειοδυτική είσοδο του κόλπου της Ελούντας και ακριβώς απέναντι από την Πλάκα βρίσκεται η Σπιναλόγκα, το τρίτο σε επισκεψιμότητα μέρος της Ελλάδας μετά την Ακρόπολη και την Κνωσό και το νησί που έγινε πασίγνωστο λόγω του λεπροκομείου που λειτουργούσε σε αυτό μέχρι το 1957.
Είναι περιττό να αναφερθεί κανείς στην ένταση των περιπετειών της Σπιναλόγκας καθώς για 54 ολόκληρα χρόνια (1903-1957) το νησί αποτέλεσε τον τόπο υποδοχής και απομόνωσης των λεπρών και το μέρος όπου ο ανθρώπινος πόνος ξεπερνούσε κάθε όριο και κάθε φαντασία, παρά τις συντονισμένες προσπάθειες βοήθειας στους αρρώστους...
Η Σπιναλόγκα οχυρώθηκε κατά την αρχαιότητα με μεγάλο περίβολο, με τους Βενετούς να οικοδομούν αργότερα φρούριο το οποίο σχεδιάστηκε από τους Ορσίνι και Μπρεσάνι, ολοκληρώθηκε το 1586 και χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για στρατιωτικούς σκοπούς.
Κατά την περίοδο του κρητικού πολέμου (1645-1669) στο έδαφος της Σπιναλόγκας εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες και επαναστάτες, μετά δε τη συνθήκη παράδοσης του Χάνδακα, το νησί παρέμεινε υπό Βενετική κυριότητα μέχρι το 1715 όταν και πέρασε στα χέρια των Τούρκων.
Από το σημείο εκείνο και έπειτα η Σπιναλόγκα αποτέλεσε οθωμανικό οικισμό και τόπο εξορίας, ωστόσο ο ρόλος της αναβαθμίστηκε γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα όταν εκμεταλλευόμενη την ασφάλεια που παρείχε το φρούριο μετατράπηκε σε εμπορικό σταυροδρόμι προς τις αγορές της Μεσογείου.
Η εμπορική ακμή της Σπιναλόγκας δεν διήρκεσε ωστόσο πολύ καθώς οι πολιτικές εξελίξεις και οι έντονες κόντρες μεταξύ Οθωμανών και Χριστιανών οδήγησαν την πλειοψηφία των κατοίκων της σε μετανάστευση με αποτέλεσμα το 1897 να εγκατασταθούν στο νησί Γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις οι οποίες και παρέμειναν εκεί μέχρι το 1903 όταν η Κρητική πολιτεία αποφάσισε τη δημιουργία του λεπροκομείου.
Πλέον μια νέα εποχή είχε αρχίσει καθώς το νησί υποδέχθηκε μεγάλο αριθμό λεπρών οι οποίοι και φιλοξενήθηκαν σε αυτό μέχρι και το 1957, χρονιά κατά την οποία σταμάτησε η λειτουργία του λεπροκομείου και από τότε μέχρι και σήμερα η Σπιναλόγκα παραμένει ακατοίκητη μεν, επισκέψιμη δε.
Video
Τη Σπιναλόγκα της μνήμης και του ανθρώπινου πόνου, του καταπληκτικού φρουρίου και της μοναδικής θέας μπορείτε να την επισκεφθείτε τους εαρινούς μήνες και μέχρι τα μέσα Οκτώβρη με καραβάκια που ποραγματοποιούν καθημερινές εκδρομές, είτε από τον Άγιο Νικόλαο, είτε από την Ελούντα και την Πλάκα.