Πινελόπη Τζανετάκη- Η Τέχνη, όταν είναι αληθινή και πηγαία, δεν πτοείται από τίποτε-
10-05-2013 13:11
Η χροιά της φωνής της σε καθοδηγεί σε παλαιότερες εποχές. Στις εποχές της αγνότητας και της όμορφης τάσης των ανθρώπων να ερωτεύονται μέσα από την μουσική. O λόγος γίνεται για τη νεαρή τραγουδίστρια Πινελόπη Τζανετάκη η οποία μίλησε στο www.touristorama για τα παιδικά της χρόνια, την οικογένειά της, τις καλλιτεχνικές της συνεργασίες. Ευγενική, χαμογελαστή σε παραπέμπει σε εκείνη την εποχή καλλιτεχνών που η τέχνη τους ήταν το σήμα κατατεθέν της ζωής τους!
1. Μιλήστε μου για εσάς
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μία υπέροχη πόλη, τη Θεσσαλονίκη, η οποία προσφέρεται τόσο για εκμάθηση μουσικής, όσο και για μουσική πράξη. Αλλά ας ξεκινήσω πρώτα με την οικογένειά μου που μου έδωσε τις πρώτες βάσεις και όχι μόνο και με στήριξε και με στηρίζει σε κάθε μου βήμα. Ο πατέρας μου, καθηγητής πανεπιστημίου στο επάγγελμα, ασχολήθηκε με τη μουσική ως συνθέτης αλλά και ως μουσικός (παίζει βιολί, πιάνο και κιθάρα). Ο πατέρας μου λοιπόν, συνεργάστηκε με την ποιήτρια, συγγραφέα και θεατρική συγγραφέα Θέτις Χορτιάτη, έγραψε τη μουσική σε πολλά ποιήματά της αλλά και σε θεατρικά της έργα για παιδικό θέατρο, στα οποία συμμετείχαμε και εγώ και η αδερφή μου (στην πρώτη παράσταση που συμμετείχα ήμουν α΄δημοτικού!). Μας έβαζε επίσης να ακούμε πολύ μουσική. Κάθε Κυριακή πρωί θυμάμαι ακούγαμε Mozart, Beethoven, Vivaldi κλπ αλλά και Μάνο Χατζηδάκι, Μίκη Θεωδοράκη κλπ.
Το πρώτο μουσικό όργανο μου το πήρε όταν ήμουν 1 έτους, μία κόκκινη φυσαρμόνικα και μέχρι τα Χριστούγεννα του έπαιζα τα κάλαντα! Καθόμασταν πολύ μαζί του με την αδερφή μου και την μητέρα μου (η οποία επίσης τραγουδουσε και ηχογράφησε πολλές φορές τραγούδια του) όταν έπαιζε αρμόνιο και πιάνο και μάθαινα κοντά του δειλά δειλά να παίζω. Έπειτα, όταν ήμουν α΄δημοτικού ξεκίνησα τα πρώτα μαθήματα πιάνου και θεωρητικών και στα 15 μου πήρα το Πτυχίο Αρμονίας μουσικής. Μέχρι τότε είχα μία ελάχιστη επαφή με τη τζαζ, κάποια κομμάτια του Άρμστρονγκ.
Στα 15 μου συμμετείχα ως χορωδός έπειτα από ακρόαση στην Κρατική Χορωδία Θεσσαλονίκης, αλλά ήδη από τα 13 μου τραγουδούσα με τον πατέρα μου στο πιάνο σε ορκωμοσίες του Α.Π.Θ. Γνωρίζοντας από πολύ μικρή ηλικία λοιπόν ότι ήθελα να γίνω μουσικός, να τραγουδάω και να γράφω μουσική (στα 15 άρχισα να γράφω κάποια τραγούδια, ενα εκ των οποίων το "Άν ήσουν άνεμος" που περιλαμβάνεται στο cd που Ηχογραφήσαμε με τον Πρίαμο Μωράκη), όποτε αποφάσισα να φοιτήσω στη Μουσικών Σπουδών και έτσι, πέρασα στο τμήμα της Θεσσαλονίκης. Τότε λοιπόν, χάρη στα μαθήματα θεωρητικών τζαζ μουσικής και στη συμμετοχή ως βοκαλίστα στο σύνολο τζαζ του ΤΜΣ υπό την καθοδήγηση του καθηγητή μου Μηνά Αλεξιάδη, άρχισα πια να σχολούμαι πιο ενεργά με τη τζαζ. Την ίδια περίοδο, παρακολουθούσα ιδιαίτερα μαθήματα φωνητικής τζαζ με την Βίκυ Αλμαζίδου, με την καθοδήγηση της οποίας πήρα μέρος στο φεστιβάλ φωνητικών δεξιοτήτων Sarandev στο Dobrich της Βουγλαρίας, όπου και πήρα το 3ο Βραβείο (σε ηλικία 19 ετών) και πήρα υποτροφία για να σπουδάσω στο Berklee, όμως δεν καρτάφερα να την αξιοποιήσω. Την ίδια περίοδο, παρακολούθησα σεμινάρια με την Sheila Jordan και τον Jon Hendricks στη Θεσσαλονίκη. Επίσης άρχισα να παίζω με διάφορα σχήματα στο Malt N Jazz και στο Cafe Americain και σε άλλες μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης. Έβλεπα καθαρά πλέον ότι αυτή η μουσική ήρθε στη ζωή μου για να μείνει και ήθελα να μάθω κι άλλα πράγματα γι αυτήν. Έτσι λοιπόν, έκανα μετεγγραφή στο ΤΜΣ του Ιόνιου Πανεπιστήμιου για να παρακολουθήσω μαθήματα της κατευθυνσης Τζαζ με τον Δήμο Δημητριάδη, τον Δημήτρη Καλαντζή, κάνοντας παράλληλα μαθήματα κλασικού τραγουδιού με την Ρόζα Πουλημένου, αλλά και Τσέμπαλλου με την Κατερίνα Μιχοπούλου. Την ίδια περίοδο πήρα και το δίπλωμα Κλασικού Πιάνου με Άριστα Παμψηφεί και 1ο βραβείο. Χάρη στην αγάπη αυτών των ανθρώπων για τη Τζαζ (Δημητριάδη, Καλαντζή) αλλά και χάρη στη Sheila Jordan (με την οποία ξανάκανα μαθήματα στη Θερινή Ακαδημία που διοργάνωσε ο κος Δημητριάδης και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο), αγάπησα τόσο πολύ αυτή τη μουσική που έγινε ξαφνικά το μόνο μέσο έκφρασης και μία ατέρμονη αγάπη για ακρόαση, συνθεση και τραγούδι. Η Πτυχιακή μου συναυλία ήταν αποκλειστικά με τραγούδια μου. Έπειτα, πήγα στη Νέα Υόρκη για ένα διάστημα, όπου παρακολούθησα σεμινάρια με τον John Blake Jr, τζάμαρα, άκουγα, πήγα σε όλους τους ναούς της τζαζ και πέρασα την καλύτερη περίοδο της ζωής μου!
Ξαναβρέθηκα πριν 2 χρόνια στην Washington DC με υποτροφία για να παρακολουθήσω το σεμινάριο Betty Carter's Jazz Ahead. Επιστρέφοντας από Νέα Υόρκη έμεινα ένα μικρό διαστημα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου και έπαιζα με το Organ Trio του Oleg Chaly αλλά και με άλλους πολύ ωραίους μουσικούς και ανθρώπους. Και τώρα είμαι εδώ και 4 χρόνια στην Αθήνα, όπου δουλεύω σε δημόσια δημοτικά σχολεία ως καθηγήτρια μουσικής και τραγουδάω με διάφορα σχήματα.
2. Θυμάστε κάποιες διακοπές της παιδικής σας ηλικίας?
Όλα μου τα καλοκαίρια ως παιδί και ως έφηβη τα πέρασα χάρη στον πατέρα μου παίζοντας θέατρο και τραγουδώντας, οπότε όλα τα θυμάμαι με μια γλύκα..Θυμάμαι όμως πολύ έντονα την πρώτη φορά που πήγα σ αυτό το μέρος που νιώθω ακόμα και τώρα που μιλάμε ως δεύτερο σπίτι μου: τη Νέα Υόρκη, μαζί με την μητέρα μου και την αδερφή μου (η οποία επίσης είναι καθηγήτρια μουσικής σε δημοτικό σχολείο!). Έχω βέβαια και πολλούς συγγενείς εκεί, οπότε τη νιώθω οικεία ακόμα πιο πολύ. Εντυπωσιάστηκα ως παιδί από τους ουρανοξύστες, τον τρόπο ζωής, τα πάρκα, τα μουσικά ακούσματα, τις διαφορετικές γλώσσες, τους διαφορετικούς ανθρώπους και πολιτισμούς....
3. Ελλάδα...τί σημαίνει για σας?
" Μάτια μου η Ελλάδα την πάει τη φεγγαράδα κι αν είσαι και ξενύχτης σε πάει και μια βαρκάδα"
Τα λέει όλα το τραγούδι! Η Ελλάδα είναι Φως, Ιστορία, Πολιτισμός, Οικογένεια, Μάνα, Γεύση, Ήλιος, Θάλασσα, Μουσική, Θέατρο, Έρωτας, Έμπνευση....Είναι Δύναμη. Είναι το σπίτι μου.
4.Τέχνη- Οικονομική Κρίση- Πολιτισμός
Η Τέχνη, όταν είναι αληθινή και πηγαία, δεν πτοείται από τίποτε. Μη σας πω πως είναι πηγή έμπνευσης. Σίγουρα μας έχει επηρεάσει όλους η οικονομική κριση, όμως η Τέχνη,όποια κι αν είναι, μας δίνει δύναμη, μας κάνει να ασχολούμαστε με αυτό που πραγματικά θέλουμε.
5. Γιατί νομίζετε ότι οι τουρίστες επισκέπτονται ακόμα την Ελλάδα?
Όπως σας είπα και πριν, η Ελλάδα είναι Φως, Ιστορία, Πολιτισμός, Οικογένεια, Μάνα, Γεύση, Ήλιος, Θάλασσα, Μουσική, Θέατρο, Έρωτας, Έμπνευση,
Δύναμη, όχι μόνο πιστεύω για μένα.Ίσως και για διαφορετικούς λόγους για τον κάθε άνθρωπο, η Ελλάδα μαγνητίζει, τα φανερώνει όλα αυτά και σε κάνει να θες να την επισκευτείς ξανά και ξανά.
6. Που βρίσκεστε επαγγελματικά αυτή την περίοδο?
Τα τελευταία 4 χρόνια όπως σας είπα και πιο πριν βρίσκομαι στην Αθήνα και τραγουδάω σε 3 σχήματα:
α) Με τους Voyage Jazz Quintet του Αλέξανδρου Χρηστίδη, με τους οποίους παρουσιάζουμε διάφορα project μεταξύ των οποίων και δικές μου συνθέσεις και διασκευές.
β) Με τη Soul Station Band με το project Back Home Blues του Δημήτρη Καλαντζή, όπου ο Δημήτρης διασκεύασε τραγούδια του Καπνίσημ του Μουζάκη κ.α. σε συνδιασμό/παραλληλισμό με τα jazz standards και
γ) Με το Κουιντέτο του Πρίαμου Μωράκη, με τον οποίο ηχογραφήσαμε ένα cd, το Athenian Project,.Στο cd περιλαμβάνονται τραδούδια του Τάκη Μωράκη, του πατέρα του Πρίαμου, τα οποία διασκεύασε ο Πρίαμος και εγώ (το Boy on a Dolphin/ τι είναι αυτό που το λένε αγάπη), jazz standards αλλά και ένα τραγούδι του Πρίαμου, το "Έλα" , καθώς και ένα δικό μου τραγούδι σε μουσική και στίχο που σας ανέφερα πιο πριν, το "Άν ήσουν άνεμος".Το cd μπορείτε να το βρείτε στη hiddentrack αλλά και σε όλα τα Public.
Δειλά δειλά, μόλις τελειώσει η σχολική χρονιά (τα παιδιά θέλουν χρόνο, αφοσίωση και αγάπη!) θα ξεκινήσω να ηχογραφώ δικά μου κομμάτια αλλά και κάποιες διασκευές έκπληξη! Αν θέλετε να μαθαίνετε περισσότερα νέα μου, μπορείτε να επισκευτείτε τη σελίδα μου www.facebook.com/penelopetzanetakis και να με κάνετε like , καθώς και να με ακολουθήσετε στο Twitter.