Η Ιερισσός , με 3.046 κατοίκους το 2001, βρίσκεται στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής και απέχει 100 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη. Αποτελεί μια όμορφη και σύγχρονα δομημένη παραλιακή κωμόπολη, με πλούσια ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά.
Αποτελεί το διοικητικό κέντρο του νέου δήμου Σταγείρων-Ακάνθου. Παρά το γεγονός ότι η Άκανθος φημιζόταν για το κρασί της, οι νεότεροι Ιερισσιώτες ασχολούνται με την αλιεία, τη ναυπηγική, το εμπόριο, την κατασκευή έργων στο Άγιο Όρος και τον τουρισμό. Χαρακτηρίζονται μάλιστα σαν σπουδαίοι καραβομαραγκοί, συνεχίζοντας ένα παμπάλαιο επάγγελμα που περνάει ατόφιο και γνήσιο από γενιά σε γενιά. Τα καρνάγια Ιερισσού είναι από τα παλιότερα στην Ελλάδα,με μεγάλους καραβομαραγκούς.
Στο κέντρο της κωμόπολης πρόσφατα άρχισε να κατασκευάζεται το Κέντρο Αγιορείτικης Κληρονομιάς που φιλοδοξεί να φιλοξενεί, προς τέρψη των επισκεπτών του (και κυρίως των γυναικών που αδυνατούν να παραβιάσουν το άβατον), αντικείμενα θρησκευτικής λατρείας μεγάλης αξίας, που σήμερα φυλάσσονται επιμελώς από τους πατέρες της μοναστικής πολιτείας.
Σε όλη τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου ήταν ένα από τα Μαδεμοχώρια . Οι κάτοικοι της Ιερισσού συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο οπλαρχηγός Βλαχομιχάλης και οι γιοι του Αθανάσιος και ο Κωνσταντίνος .Το 1932 η Ιερισσός ισοπεδώθηκε από σεισμό. Οι περισσότεροι επισκέπτονται σήμερα την Ιερισσό είτε για να μεταβούν από εδώ στο Άγιο Όρος είτε για τις αμμουδιές της.