-
Νέα
Γενική
-
Σπιναλόγκα: Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης
09-03-2015 10:46Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης…«Θέλουμε δε θέλουμε, είμαστε όλοι μας δέσμιοι μιας ευτυχίας, πουαπό δικό μας λάθος, αποστερούμαστε», έλεγε συχνά ο Ελύτης.Και ήταν αυτό που έκανε ο Επαμεινώδας Ρεμουνδάκης στην άθλια ζωή των λεπρών στη Σπιναλόγκα.Πάλεψε και κατάφερε ν΄ αποκαλύψει την ευτυχία –αυτήν έστω που θα μπορούσαν να έχουν, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες, οι ασθενείς στο νησί.Έκανε να λάμψει ο φάρος της αλληλεγγύης, του αυτοσεβασμού και του δικαιώματος στη ζωή, μέσα στις ψυχές των λεπρών, που σχεδόν είχαν παραιτηθεί κάτω από τον όγκο της εγκατάλειψης, που τους είχε επιφυλάξει η κοινωνία . Ο Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, ήταν εικοσιενός ετών, τριτοετής φοιτητής της Νομικής, όταν το 1936 πληροφορήθηκε ότι πάσχει από την νόσο του Χάνσεν. Λίγο καιρό πριν, η αδελφή του είχε οδηγηθεί στην Σπιναλόγκα, χτυπημένη από την ασθένεια.Ο ίδιος, χρόνια αργότερα, θα τυφλωθεί και θα χάσει το χέρι του από την αρρώστια.
Όπως γράφει και σχολιάζει ο Ρεμουνδάκης στην ανέκδοτη αυτοβιογραφία του «Αητός χωρίς φτερά», όταν έφτασε στην Σπιναλόγκα, η αδελφή του -που θα πεθάνει λίγα χρόνια αργότερα-, τον υποδέχθηκε λέγοντάς του «Καλώς τον» κι όχι «καλώς όρισες», καθώς αυτόν τον χαιρετισμό χρησιμοποιούσαν οι άρρωστοι στο νησί…». Ο Ρεμουνδάκης, ένας απ’ τους λίγους μορφωμένους ανθρώπους που υπήρχαν στο νησί και δεν ήταν διατεθειμένος να περιμένει μοιρολατρικά το τέλος της ζωής του, ζώντας ως «ζωντανός νεκρός». Αγωνίστηκε για να καλυτερεύσει τη ζωή των λεπρών και απαίτησε από την Πολιτεία καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και νοσηλείας. Μια από τις πρώτες του κινήσεις ήταν να ιδρύσει την «Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας». Έφερε ασβέστη, για να απολυμανθούν τα σπίτια και να φύγει η δυσοσμία που επικρατούσε και άρχισε να φυτεύει δένδρα στο νησί. Επεδίωξε και σύντομα η Σπιναλόγκα απέκτησε ηλεκτρογεννήτρια και οι ασθενείς μπορούσαν πλέον να έχουν φως τις νύκτες, αλλά και να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης τους. Οργάνωσε υπηρεσία καθαριότητας των εξωτερικών και κοινόχρηστων χώρων. Μετά από λίγο καιρό οι προσπάθειες του απέδωσαν και το νησί απέκτησε θέατρο, κινηματογράφο, καφενεία και κουρείο. Είχε τοποθετήσει, μάλιστα, μεγάφωνα στους δρόμους που «έπαιζαν» κλασική μουσική.
Με τα χρόνια άρχισαν ν΄ ασκούνται και διάφορα επαγγέλματα και να λειτουργεί υποτυπωδώς το εμπόριο. Δημιουργήθηκε, ακόμα και σχολείο και με πρωτοβουλία του άρχισε να εκδίδεται ένα σατιρικό έντυπο. Μέσα από όλα αυτά ο Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης πέτυχε να τονώσει το ηθικό των ασθενών, αλλά και το αίσθημα της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Έτσι, η ζωή των λεπρών άρχισε να θυμίζει κάτι από την προηγούμενη ζωή τους και όπως μαρτυρά ένας μετέπειτα θεραπευμένος χανσενικός, ο Μανώλης Φουντουλάκης: «Από μια στιγμή και μετά το νησί δεν ήταν το κολαστήριο. Ήταν ένα χωριό εγκλείστων, με τους καλούς, τους κακούς, τους τζαναμπέτηδες και τους ζαμανφουτίστες».
View Σπιναλόγκα spinaloga by www.touristorama.com in a larger map - comments powered by Disqus