Στα βάθη των αιώνων

Ιστορικές εμπεριστατωμένες μελέτες που έχουν γίνει στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου έχουν αποδείξει, ότι παρά την άνθιση της ναυσιπλοΐας από την 9η χιλιετία π. Χ., μόνο κατά την νεολιθική εποχή άρχισαν να κατοικούνται συστηματικά τα νησιά του Αιγαίου. Πρώτα ίχνη κοινωνικής ζωής στην Πάρο έχουν διαπιστωθεί στο νησάκι Σαλιαγκό, μεταξύ Πάρου και Αντιπάρου, όπου εμφανίζεται ένας από τους αρχαιότερους οικισμούς του προϊστορικού Αιγαίου Πελάγους. Κατά την εποχή του χαλκού εμφανίστηκαν στον ελλαδικό χώρο τρεις μεγάλοι πολιτισμοί, ο Κυκλαδικός, ο Μινωικός και ο Μυκηναϊκός. Την εποχή της Μινωικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, η Πάρος έγινε μεγάλο στρατιωτικό και εμπορικό κέντρο του Μινωικού κράτους. Με την σταδιακή αποδυνάμωση της Μινωικής Κρήτης, όμως, εμφανίζεται η δύναμη των Μυκηνών.

Στην Πάρο λείψανα του Μυκηναϊκού πολιτισμού ανακαλύφθηκαν στο ύψωμα Κουκουναριές, κοντά στη Νάουσα και στον λόφο του κάστρου της Παροικιάς. Το πανέμορφο νησί της Πάρου οφείλει την ονομασία του στον αρχηγό των Αρκάδων, Πάρο, που κατά τη γεωμετρική εποχή ζούσε στο νησί. Εκεί συγχωνεύθηκαν με τους Ίωνες, με τους οποίους μετέτρεψαν την Πάρο σε μεγάλη ναυτική δύναμη μέσα από την εμπορία του παριανού μαρμάρου, γνωστού για τη διαύγεια του. Στα κλασικά χρόνια η Πάρος συμμάχησε με τους Πέρσες, οι οποίοι προσπάθησαν να υποτάξουν την Ελλάδα. Ωστόσο, η ήττα των Περσών στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, τους ανάγκασε σε υποχώρηση και τότε ο Θεμιστοκλής μετέβη στην Πάρο, υποχρεώνοντας τους κατοίκους να προσχωρήσουν στην Αθηναϊκή Ηγεμονία. Λίγα χρόνια αργότερα στο νησί άρχισαν να δραστηριοποιούνται κορυφαίοι γλύπτες, με αποτέλεσμα ολόκληρη η περιοχή να γεμίσει με εργαστήρια γλυπτικής, ναούς και άλλα αξιοθαύμαστα οικοδομήματα. Η ανάπτυξη του νησιού, όμως, διεκόπη κατά τη Ρωμαϊκή εποχή, καθώς χρησιμοποιήθηκε μαζί και με άλλα κυκλαδίτικα νησιά ως τόπος εξορίας. Η εποχή του Βυζαντίου έφερε τον Χριστιανισμό στο νησί μαζί με τον εντυπωσιακό ναό της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής ενώ με την έναρξη της επανάστασης του 1821, η Πάρος διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στον αγώνα και δέχτηκε πολλούς πρόσφυγες. Στα νεότερα χρόνια το νησί δοκιμάστηκε σκληρά από τους Γερμανούς και πολλοί κάτοικοί του έφυγαν είτε για τον Πειραιά είτε για το εξωτερικό. Στην πατρίδα τους πολλοί επέστρεψαν από το 1960 και μετά και έκτοτε η ανάπτυξη του νησιού  βασίζεται κυρίως στον τουρισμό.