Η Ελαφόνησος του Μπαρμπαρόσα

Το πανέμορφο αυτό νησάκι στο πέρασμα των αιώνων αποτέλεσε σημαντικό ορμητήριο ντόπιων και ξένων πειρατών και κουρσάρων.

Η γεωγραφική της θέση είναι τέτοια στους δρόμου της Ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης θάλασσας και οι αμμουδερές μεγάλες της παράλιες βοηθούσαν τα πλοία να προσαράξουν εκεί χωρίς κίνδυνο.

Τον 16^ο και 17^ο αιώνα η πειρατεία ήταν μέρος της καθημερινότητας από το Βόρειο Αιγαίο μέχρι το Μυρτώο και το Λιβυκό πέλαγος τα πειρατικά και κουρσάρικα καράβια αρμένιζαν ανενόχλητα. Οι ατελείωτες ελληνικές ακτογραμμές με τις σπηλιές και τους βράχους έδιναν ιδανικά κρησφύγετα.

Το πέρασμα ανάμεσα στην Κρήτη και την Πελοπόννησο ( στενό Ελαφονήσου) ήταν άκρως επικίνδυνο και τα πλοία το απέφευγαν συστηματικά. Ο Ιούλιος Βερν το 1883 έως το 1888 ακολουθούσε θαλάσσιες διαδρομές με ιστιοφόρο και στο βιβλίο «Το Αρχιπέλαγος στις φλόγες» περιγράφει πως στη Μάνη οι μοναχοί ήταν ουσιαστικά βιγλάτορες που οδηγούσαν τα πλοία στα βράχια και τους υφάλους. Κάνει δε ειδική αναφορά στην περιοχή του Μαραθιά των Κυθήρων και των Αντικυθήρων.

Σε όλα τα νησιά υπήρχαν παρατηρητήρια, βίγλες, όπου βιγλάτορες παρακολουθούσαν με βάρδιες και ειδοποιούσαν τον πληθυσμό μόλις διέκριναν κάποιο πλοίο. Βάρδια λέγεται η ψηλότερη κορυφή του νησιού της Ελαφονήσου που χρησιμοποιήθηκε σαν Βίγλα από τους σημερινούς κατοίκους στην διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου μετά τους κουρσάρους.

Ο διαβόητος πειρατής Μπαρμπαρόσα ( Κοκκινογένης ) είχε σαν ορμητήριο την Ελαφόνησο μεταξύ άλλων νησιών και μάλιστα δεν ήταν ένας αλλά δύο αδέλφια που κατάγονταν από τη Λέσβο. Τον 16^ο αιώνα ήταν ο τρόμος και ο φόβος του Αιγαίου αφού λήστευαν με απίστευτη αγριότητα. Έφτασαν μάλιστα να ιδρύσουν δικό τους κράτος και νόμισμα.

 Τον 18^ο αιώνα η Μάνη ζούσε κυριολεκτικά από τις πειρατικές επιδρομές, ήταν γνωστή μάλιστα με το όνομα Μεγάλο Αλγέρι.  Στις αρχές του 19^ου αιώνα οι πειρατικές επιδρομές αυξάνονται σταθερά από τον Ελλήσποντο ως τη Ρόδο.

Ο Καποδίστριας ήταν αυτός που κατάφερε να ελέγξει τελικά την κατάσταση . Η εμφάνιση πειρατικών πλοίων διακόπηκε οριστικά το 1850 με την άμεση δράση του πολεμικού ναυτικού που τα κατεδίωξε καταστρέφοντας τα οριστικά.
Στα νησιά μας όρμοι με ονομασίες όπως Σαρακίνικο ή Σαρακήνικο έχουν πάρει την ονομασία τους από τους πειρατές , οι δε οικισμοί στα νησιά μέχρι τότε ήταν μακριά από τη θάλασσα με τα σπίτια χτισμένα το ένα κοντά στο άλλο σαν κάστρο.

Η Ελαφόνησος είναι χτισμένη κοντά στην θάλασσα γιατί δεν κατοικούταν αλλά ήταν ορμητήριο πειρατών καθώς η θέση της βρίσκεται στο πέρασμα των πλοίων από την Ιταλία και Δυτ. Μεσόγειο προς το Αιγαίο και τον Εύξεινο πόντο. Γι αυτό και παρουσιάζει και την σπάνια για το Αιγαίο περίπτωση να μην βρίσκεται η χώρα σε υψηλό μέρος του νησιού αλλά παραθαλάσσια, διότι κατοικήθηκε το 1850 με την εξαφάνιση των πειρατών από τα ελληνικά νερά