Κοντά τον παραθαλάσσιο οικισμό Απόλλωνα, βρίσκεται ένα από τα δυο αρχαία λατομεία μαρμάρου της Νάξου, όπου ξεκίνησε η μεγαλύτερη τέχνη της αρχαιότητας η μαρμαρογλυπτική.
Εκατοντάδες ημίεργα αγάλματα και μαρμάρινοι όγκοι μεταφέρονταν με το σύστημα της διολίσθησης από εδώ μέχρι το μόλο του αρχαίου λιμανιού στον
Απόλλωνα, για να ταξιδέψουν στη Δήλο, αλλά και σε πολλά άλλα μέρη.
Στο αρχαίο λατομείο έχει απομείνει μέχρι σήμερα, o ημίεργος κολοσσιαίος κούρος του Απόλλωνα, όπως επίσης και δεκάδες τομές στα μάρμαρα, κομμάτια από αρχιτεκτονικά μέλη, αλλά και απομεινάρια από άλλους ημίεργους κούρους.
Επίσης ίχνη από εργασίες κοπής του μαρμάρου, ίχνη σμίλης, τομές, κλπ. είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε ολόκληρο το λόφο και την πλαγιά του αρχαίου
λατομείου. Τα λατομικά υλικά, υπολείμματα από την επεξεργασία και την κοπή των μαρμάρων ρίχνονταν στη βορειοδυτική πλευρά του λόφου.
Σύμφωνα με περιγραφές των κατοίκων οι σωροί από αυτά τα υλικά (κυρίως χαλίκια) καλύπτουν ακόμη και σήμερα την πλαγιά μέχρι τη θάλασσα στον ορμίσκο «στσ’ Αφόρμους» και όλα τα πεζούλια στην πλαγιά αυτή είναι χτισμένα με «πελεκούδια» μαρμάρων του λατομείου.
Στην κορυφή του λόφου του λατομείου στη θέση «γράμματα», υπάρχει η επιγραφή «όρος ιερόν χωρίου Απόλλωνος» που χρονολογείται στον 5ο προς 4ο αιώνα πΧ. και πιθανώς ανήκει σε ιερό του Θεού που υπήρχε εκεί.