Έλληνες, Ελλάδα, ιστορία, πολιτισμός, αναζήτηση, πάθος, φλόγα, τάση για Αναγέννηση. Ονόματα που μας τίμησαν και μας έκαναν να συγκινηθούμε. Ονόματα που ξεχώρισαν και αγκάλιασαν ένα χρυσό αγαλματίδιο, φέρνοντας το στην Ελλάδα. Ονόματα που τιμήθηκαν από τους ηγέτες αυτής εδώ της χώρας και άλλα που ξεχάστηκαν σε μία ανάμνηση του χθες.
Κατίνα Παξινού, Μάνος Χατζιδάκις, Βασίλης Φωτόπουλος, Κώστας Γαβράς, Βαγγέλης Παπαθανασίου αλλά και η Θεώνη Βαχλιώτη είναι οι προσωπικότητες που τίμησαν την Λατρεμένη χώρα χαρίζοντάς της μια θέση στα βραβεία Όσκαρ.
Ποια είναι όμως η μορφή της τέχνης τους, ποιο κομμάτι υπηρέτησαν και έως ποιο σημείο ταξίδεψαν τη φαντασία του κοινού, με τη μουσική τους, τις πρόζες, τα κοστούμια, την υποκριτικής τους αλλά και τις κινηματογραφικές σκηνές;
Η ιστορία σε θέματα τέχνης αναζητά πάντα το παρελθόν για να συντρίψει τις ατέλειες του παρόντος ή ακόμα και του μέλλοντος. Κάποτε η χώρα μας θα μπορούσε με μεγάλη σιγουριά να κάνει λόγο για «παρθενογένεση» στη Τέχνη όσο και αν ο όρος στις μέρες μας ακούγεται απλά ως θαύμα!
Αν όμως γυρίσουμε τις σελίδες στο βαρύ βιβλίο του χρόνου θα εντυπωσιαστούμε από τα λεγόμενα του χθες.
Το
www.touristorama.com με πιλότο την ιστορία σας καταθέτει το χειροκρότημα και τα βραβεία που δόθηκαν στους πιο σπουδαίους που σημείωσαν σημαντική πορεία στο εξωτερικό. Εραστές και εμείς ενός ταξιδιού που μας επιτρέπει να γράψουμε σήμερα και να καταθέσουμε σε εσάς λίγα λόγια «τιμή ένεκεν» σε αυτούς που μας τίμησαν.
Αν κλείσετε τα μάτια και σας πει κάποιος την λέξη Ελλάδα- τη λέξη τραγούδι στο μυαλό σας σίγουρα θα χορέψουν οι ρυθμοί από το τραγούδι του λατρεμένου Μάνου Χατζιδάκι
«Τα παιδιά του Πειραιά» που πρωταγωνίστησε στη ταινία του Γάλλου σκηνοθέτη
«Ποτέ την Κυριακή» Ζυλ Ντασέν που ήταν σύζυγος της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη. Το τραγούδι αγαπήθηκε αλλά και «ταξίδεψε» τόσο πολύ ώστε έφτασε στο σημείο το 1960 να κερδίσει το λεγόμενο
Όσκαρ τραγουδιού. Αν και ο ίδιος ο Χατζιδάκις, θεωρεί πως η ελαφρά μουσική του για τον κινηματογράφο του προσδίδει μια «ανεπιθύμητη λαϊκότητα» την οποία δεν αποδέχεται και φθάνει στο σημείο να αποκηρύξει μεγάλο μέρος της, παρόλα αυτά το συγκεκριμένο τραγούδι συμπεριλήφθηκε στα δέκα εμπορικότερα του 20
ου αιώνα.
Ελάχιστα χρόνια πίσω, το 1943 η καταξιωμένη ηθοποιός
Κατίνα Παξινού που από την πρώτη στιγμή κέρδισε μια θέση στη καρδιά του Ελληνικού φιλότεχνου κοινού αλλά και του Ευρωπαϊκού κερδίζει και εκείνη το
βραβείο Όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου στο «Για ποιον χτυπά η καμπάνα». Η ηθοποιός γεννήθηκε στις 15 του Δεκέμβρη το 1900 στο Πειραιά. Σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ωδείο της Γενεύης καθώς και σε άλλες αντίστοιχες σχολές στη Βιέννη και στο Βερολίνο. Παντρεύεται τον βιομήχανο Παξινό, και αποκτά μαζί του δύο κόρες. Άρχισε από πολύ νωρίς την καλλιτεχνική σταδιοδρομία της και γρήγορα διακρίθηκε για το αληθινό ταλέντο της και την αγάπη στην τέχνη της.
Το
1964 ο Βασίλης Φωτόπουλος κέρδισε το Όσκαρ για τα σκηνικά του στην ταινία «Αλέξης Ζορμπάς». Το τιμημένο αυτό «παιδί» του Νίκου Καζαντζάκη. Ενώ η ίδια ταινία γνώρισε δύο επιτυχίες ακόμα που επίσης βραβεύτηκαν με
Όσκαρ όπως β' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της Λίλα Κέντροβα στο ρόλο της Μαντάμ Ορτάνς ενώ η Μουσική του Πασίγνωστου Μίκη Θεοδωράκη που έμεινε γνωστή ως «συρτάκι» εκτός από το βραβείο κέρδισε και μια θέση αιώνια στη δική μας ψυχή.
Αντιμέτωπος με την επιτυχία ήρθε και ο
σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς ο οποιός βραβεύτηκε με το Όσκαρ ξένης ταινίας που φέρει το όνομα σήμα κατατεθέν στην ιστορία του κινηματογράφου
«Ζ»! Τα λόγια αλλά και η γραφή περιττή αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός πως ακόμα και σήμερα οι κινηματογραφικές αίθουσες γεμίζουν στη προβολή της συγκεκριμένης ταινίας μιας και
πρωταγωνιστής της είναι η δολοφονία του αριστερού βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και την αναζήτηση των ενόχων από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη, μετέπειτα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Αλλά και το 1975 η Θεώνη Βαχλιώτη - Ολντρίζ βραβεύτηκε για τα κοστούμια της στον «Υπέροχο Γκάτσμπι».
Τέλος, το
1982 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου κερδίζει το Όσκαρ για τη μουσική του στην ταινία
«Δρόμοι της Φωτιάς». H ταινία του 1981 εξιστορούσε την αξιοθαύμαστη προσπάθεια τριών Βρετανών δρομέων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι.
Και αν το καλλιτεχνικό μας ταξίδι στο χθες σας μάγεψε, να θυμάστε www.touristorama.com γιατί η διαδρομή και η πορεία μαζί με μία βαλίτσα όνειρα δεν σταματούν ποτέ!!!!