Η Σίφνος συγκαταλέγεται στα δημοφιλέστερα νησιά του Αιγαίου, φιλοξενεί πάμπολλους τουρίστες κάθε χρόνο, κι όμως δεν έχει χάσει καθόλου απ’ τη γραφικότητά της. Διαθέτει καταπληκτικές παραλίες και αξιοθέατα, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια για ασύγκριτη διαμονή, εστιατόρια και ταβέρνες με εξαιρετικό φαγητό, ενοικιάσεις αυτοκινήτων και μαγαζιά για διασκέδαση. H Σίφνος σύμφωνα με την μυθολογία θεωρείται το νησί του Απόλλωνα και γι΄ αυτό o Ολύμπιος Θεός την στόλισε με αμέτρητες ομορφιές. Λευκά κυκλαδίτικα σπίτια σμίγουν σε στενά σοκάκια με γραφικά ξωκλήσια και εκκλησίες που ξεπερνούν τις 200 σε αριθμό. Οι πήλινες καμινάδες (φλάροι) εγχώριας κεραμικής νοοτροπίας, μαρτυρούν με την πρώτη ματιά στον επισκέπτη την συνέχεια μιας πανάρχαιας  τέχνης, της αγγειοπλαστικής. Ντόπιες σπεσιαλιτέ μαγειρεμένες σε σιφνέικα πήλινα σκεύη σας περιμένουν στη πατρίδα του διάσημου μάγειρα και ζαχαροπλάστη Τσελεμεντέ.

Την ονομασία «Σίφνος» το νησί την οφείλει στο Σίφνο, γιο του Αττικού ήρωα Σούνιου, ή, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, στο επίθετο «σιφνός» που σημαίνει «κενός» - «κούφιος» . Από τους τάφους και τα θεμέλια οικισμών που ανακαλύφθηκαν μαθαίνουμε πως  η πρώτη κατοίκηση στο νησί έγινε το δεύτερο μισό της τρίτης χιλιετίας π.Χ. Ως πρώτοι  κάτοικοι  αναφέρονται οι Πελασγοί και αργότερα οι Κάρες, οι Λέλεγες και οι Φοίνικες. Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι κάτοικοι αυτοί εκδιώχτηκαν από το βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, ο οποίος εγκατέστησε στις Κυκλάδες τους γιους του ως ηγεμόνες. Η Σίφνος υπήρξε ένα από τα πλουσιότερα νησιά των Κυκλάδων, χάρη στα χρυσωρυχεία, τα αργυρωρυχεία και την ανάπτυξη της κεραμικής τέχνης. Κατά τους περσικούς πολέμους η Σίφνος έλαβε μέρος στη ναυμαχία της Σαλαμίνας αργότερα έγινε μέλος της Α’ και Β’   Αθηναϊκής Συμμαχίας.Η Σίφνος όμως στα χρόνια που ακολούθησαν πληθυσμιακά αποδυναμώθηκε εξαιτίας των συστηματικών πειρατικών επιδρομών.

Η Σίφνος βρίσκεται στο Αιγαίο Πέλαγος και αποτελεί τμήμα των Νοτιοδυτικών Κυκλάδων (ανάμεσα στη Σέριφο την Κίμωλο και την Πάρο). Απέχει από τον Πειραιά  75,6 ν.μ.. Με επιφάνεια  73,2 τ.χ και ακτογραμμή 73 χιλ., θεωρείται νησί μεσαίου μεγέθους. Νότια της Σίφνου βρίσκεται η μικρή νησίδα Κιτριανή. Το νησί  διασχίζεται από τέσσερις παράλληλες οροσειρές με κυριότερες κορυφές του Προφήτη Ηλία (682 μ.), στο κέντρο, και του Αγ. Συμεών (463 μ.) στα βόρεια. Το έδαφος της Σίφνου αποτελείται από πετρώματα γρανίτη, αργιλώδη ψαμμίτη λίθο ή σχιστόλιθους, ασβεστόλιθους κ.λπ. Περιέχει και ορυκτό πλούτο όπως μεταλλεύματα σιδήρου, χαλκού, μολύβδου, μαγγανίου, γαληνίτη, μαγνησίου κ.λπ. Στην αρχαιότητα περιείχε και μεταλλεία χρυσού και αργύρου καθώς και λατομεία.

Η Σίφνος ως γνήσιο κυκλαδονήσι είναι γεμάτη εκκλησίες και εκκλησάκια, κατάλευκα με μπλε τρούλους. Στην Σίφνο υπάρχουν και εντυπωσιακά μοναστήρια, όπως είναι η Παναγία του Βουνού, με την πανέμορφη θέα αλλά και η Παναγία Χρυσοπηγή, που στέκεται λυγερή στην άκρη του ακρωτηρίου. Μια επίσκεψη είναι επιβεβλημένη και στο Κάστρο, το μεσαιωνικό οικισμό, που αποτελεί αξιοθέατο από μόνος του έτσι όπως είναι σκαρφαλωμένος και καλύπτει ολόκληρο το λόφο. Εξίσου εντυπωσιακή είναι και η Μυκηναϊκή Ακρόπολη του Αγίου Ανδρέα, όπου υπάρχουν ολοφάνερα τα ίχνη της ζωής στη Σίφνο πριν από 3.οοο και πλέον χρόνια.  Στις μέρες μας,  σπουδαστές από την Αμερική και την Ευρώπη έρχονται να θαυμάσουν και να σπουδάσουν την κυκλαδίτικη και τη βιοκλιματική αρχιτεκτονική στη Σίφνο.

Τα μονοπάτια παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για τους περιπατητές που μπορούν να απολαύσουν πανέμορφες όψεις μιας «άλλης», πράσινης και μυρωδάτης Σίφνου, να μαζέψουν αυτοφυή χόρτα, βότανα και αγριολούλουδα, ή το καλοκαίρι να φτάσουν σε μικρούς όρμους και να αφεθούν στην «αγκαλιά» της καθάριας και καταγάλανης θάλασσας. Στους περιπάτους του ο επισκέπτης θα γνωρίσει μικρά κατάλευκα ξωκλήσια ή περισσότερο επιβλητικά, αλλά πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον, Μοναστήρια. Και είναι σίγουρο ότι όχι μόνον θα μαγευτεί από την ομορφιά τους αλλά και θα εντυπωσιαστεί από τη βαθιά θρησκευτική πίστη όσων επέλεξαν, σε εποχές με λιγοστά μέσα, αυτά τα σημεία για να εκφράσουν την πίστη τους, αψηφώντας τον κόπο. Θα συναντήσει ακόμα «μνημεία» του λαϊκού πολιτισμού όπως πηγάδια, βρύσες, περιστερώνες, θημωνιές, αρχαίους πύργους (φρυκτωρίες), ορυχεία, αλώνια, ασβεστοκάμινα, μύλους και χιλιάδες μέτρα ξηρολιθιάς.

Εκδηλώσεις

Όπως στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου έτσι και στην Σίφνο τα πανηγύρια με τις ιδιαίτερες τοπικές και παραδοσιακές τους εκδηλώσεις είναι πολλά:  Μάιο ή Ιούνιο λόγω κινητής εορτής είναι της Αναλήψεως που γιορτάζει η πολιούχος της Σίφνου, η Παναγία Χρυσοπηγή! Στις 13 Ιουνίου, του Ελισσαίου . Στις 12 Ιουλίου Του Ταξιάρχη στην ομώνυμη εκκλησία στο Βαθύ. Στις 17 Ιουλίου της Αγίας Μαρίνας στην ομώνυμη εκκλησία στο Φλάμπουρο ενώ στις 19 Ιουλίου είναι  του Προφήτη Ηλία στον Αϊ Νηλιά τον αψηλό. Στις 26 Ιουλίου του Αγίου Παντελεήμονα στον Αϊ  Πολύκαρπο στη Χερρόνησο, στις 14 ή 16 Αυγούστου  της Παναγίας, στην Πλατάνισσα , στις 28 Αυγούστου του Αϊ Γιάννη  ενώ στις 31 Αυγούστου του Αγίου Συμεών . Στις 5 Σεπτεμβρίου του Ταξιάρχη στην ομώνυμη εκκλησία στο Βαθύ, στις 6 Σεπτεμβρίου του Αγίου Σώζοντος στον Αϊ Σώστη στα Μεταλλεία, στις 7 Σεπτεμβρίου το Γενέθλιο της Θεοτόκου ,στις 13 Σεπτεμβρίου του Τιμίου Σταυρού στο Σταυρό του Φάρου και στις 15 Σεπτεμβρίου του Αγίου Νικήτα στην ομώνυμη εκκλησία στο Σελάδι.

Κάθε εκδήλωση της σιφνέικης ζωής αλλά και κάθε εποχή διατηρεί εδώ και χρόνια ...τη δική της γεύσης. Στο κυριακάτικο σιφνέικο τραπέζι κύριο φαγητό η ρεβιθάδα, που ψήνεται μέσα σε πήλινο τσουκάλι  για πολλές ώρες, το προηγούμενο βράδυ, σε φούρνο με κλαδιά.  Τα Χριστούγεννα τα σπίτια μοσχοβολούν από τα φοινίκια (μελομακάρονα) και τα αυγοκαλάμαρα, ενώ στα σπίτια αγροτικών οικογενειών παρασκευάζονται ακόμα και σήμερα σύγλινα και πηκτή. Τις Απόκριες οι  Σιφνιές  φτιάχνουν  γαλακτοκομικά επιδόρπια, ρυζόγαλο, κρέμα ή γιαούρτι από κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα. Και φυσικά δεν υπάρχει  Πάσχα στη Σίφνο χωρίς τη μυρωδιά του ψητού στο μαστέλο (αρνάκι ή κατσικάκι μαγειρεμένο στο ομώνυμο πήλινο σκεύος, με κόκκινο κρασί και άνηθο που ψήνεται σε ξυλόφουρνο), χωρίς τα «πουλιά της Λαμπρής» και τη μελόπιτα, γλύκισμα που παρασκευάζεται από σιφνέικη βραστή «αθοτύρα» (τοπικό ανθότυρο) και ντόπιο θυμαρίσιο μέλι. Στους γάμους φτιάχνουν το  σιφνέικο παστέλι και το αμυγδαλωτό της κατσαρόλας ή του. Από το σιφνέικο τραπέζι δε λείπουν ακόμα οι ρεβιθοκεφτέδες, η καπαροσαλάτα, η και  οι χυροβοσκοί, η μυζήθρα αλλά και τα ξηρά σύκα, η λωλή, τα γλυκά του κουταλιού και τα λικέρ από φρούτα.