O νομός Λακωνίας είναι ο πιο νότιος  νομός της Πελοποννήσου και της ηπειρωτικής Ελλάδας. Βρέχεται από το Αιγαίο Πέλαγος, το Μεσσηνιακό κόλπο και το Λακωνικό κόλπο. Έχει δύο κύριες οροσειρές, του Ταΰγετου  που είναι και η υψηλότερη κορυφή της Πελοποννήσου (2.407 μέτρα) και του Πάρνωνα(1.961 μέτρα). Ανάμεσά τους βρίσκεται η κοιλάδα του ποταμού Ευρώτα και η πρωτεύουσα του νομού, Σπάρτη. Συνορεύει στα βόρεια με το νομό Αρκαδίας και στα δυτικά με το νομό Μεσσηνίας. Στο νομό Λακωνίας ανήκει και το κατοικημένο νησί της Πελοποννήσου, η Ελαφόνησος.

 

Η ανθρώπινη παρουσία στο Λακωνικό χώρο κυριολεκτικά χάνεται στο βάθος εκατοντάδων χιλιάδων ετών. Η Σπάρτη και  η Λακωνία στη μακραίωνη ιστορία τους δημιούργησαν πολιτισμό.

 

Η πόλη της Σπάρτης υπήρξε κομβικό σημείο σε κάθε ιστορική στάση της Ελλάδας, μυκηναϊκή, αρχαϊκή, κλασσική, ελληνιστική, βυζαντινή και νεώτερη. Αναφέρεται από τον Όμηρο στα έπη του, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια ως ένα από τα ισχυρότερα μυκηναϊκά βασίλεια και έδρα του Μενελάου, αδερφού του βασιλιά Αγαμέμνονα των Μυκηνών την περίοδο πριν τον Τρωικό Πόλεμο. Περίπου το 1100 π.Χ. και μετά την κατάρρευση του μυκηναϊκού πολιτισμού στην περιοχή εγκαθίστανται Δωριείς, ένα διαφορετικό ελληνικό φύλο. Σταδιακά οι Σπαρτιάτες ενώνονται κάτω από δύο βασιλικές οικογένειες, τους Αγιάδες και τους Ευρυπωντίδες, και αρχίζουν να επεκτείνονται στις γύρω περιοχές δημιουργώντας  νέες κοινωνικές τάξεις, τους ομοίους, τους είλωτες και τους περιοίκους και κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. συγκροτούν τη γνωστή σύμφωνα με τους νόμους του Λυκούργου κοινωνία τους. Αφού υποτάξουν το μεγαλύτερο μέρος της Λακωνίας θα επεκταθούν στην Μεσσηνία και την Αρκαδία και θα νικήσουν το Άργος. Θα καταφέρουν να υποτάξουν την Μεσσηνία και μέρος της Αρκαδίας και θα συνάψουν αρκετές συμμαχίες, με πρώτη σύμμαχό τους την Τεγέα. Όλα αυτά μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ..

 

Στους Περσικούς Πολέμους, οι Σπαρτιάτες δε θα πάρουν μέρος στην μάχη του Μαραθώνα αλλά η θυσία των 300 του Λεωνίδα στο στενό των Θερμοπυλών το 480 π.Χ. θα γινόταν το συγκλονιστικότερο γεγονός αυτής της περιόδου καθώς οι Σπαρτιάτες έπεσαν υπακούοντας στον άγραφο νόμο που όριζε ότι δεν έπρεπε να εγκαταλείψουν το πεδίο της μάχης. Μετά τη νικηφόρα για τους Έλληνες μάχη των Πλαταιών, ζητήθηκε από τη Σπάρτη να αναλάβει επιθετικό πόλεμο στην Μικρά Ασία κατά των Περσών αλλά αρνήθηκε. Αυτήν την ευκαιρία άρπαξε η Αθήνα που δημιούργησε την Α' Αθηναϊκή Συμμαχία και συνέχισε των πόλεμο κατά των Περσών στην Μικρά Ασία και στην Κύπρο ως το 451 π.Χ.. Η Αθήνα ισχυροποιήθηκε τόσο πολύ κάτω από την ηγεσία του Περικλή που η Σπάρτη φοβήθηκε και αποφάσισε με την Πελοποννησιακή Συμμαχία να της κηρύξει τον πόλεμο. Αυτός ονομάστηκε Πελοποννησιακός Πόλεμος από τον ιστορικό Θουκυδίδη και ήταν ιδιαίτερα σκληρός. Διήρκεσε από το 431 ως το 404 π.Χ. και τελείωσε με συντριπτική νίκη των Πελοποννήσιων. Μετά από αυτό τον πόλεμο υπήρχε η ελπίδα ότι η Σπάρτη θα κυβερνούσε δίκαια την Ελλάδα, αλλά εγκατέστησε ηγεμονία που δυσαρέστησε όλους και οδήγησε σε δύο πολέμους, τον Βοιωτικό πόλεμο ή Κορινθιακό το 396-387 π.Χ., και τον πόλεμο με τη Θήβα. Στην μάχη των Λεύκτρων το 371 π.Χ. ο σπαρτιάτικος στρατός ηττήθηκε κατά κράτος από τους Θηβαίους που είχαν επικεφαλής τους Επαμεινώνδα και Πελοπίδα. Το 362 π.Χ. στην μάχη της Μαντινείας ο ενωμένος στρατός της Σπάρτης, της Αθήνας και των συμμάχων τους κατάφερε ένα μεγάλο πλήγμα στη Θήβα και τους δικούς της συμμάχους χωρίς όμως να προκύψει οριστικός νικητής και η Ελλάδα να βυθιστεί στην αβεβαιότητα για πολλά χρόνια. Μέσα σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο κανείς δεν έδωσε σημασία σε ένα μικρό ελληνικό βασίλειο του βορρά, τη Μακεδονία η οποία υπό την ηγεσία του Φιλίππου Β' συνέτριβε τους Ιλλυριούς το 358 π.Χ.. Τα επόμενα χρόνια η Μακεδονία θα κυριαρχήσει στην Ελλάδα και όχι μόνο, ενώ η Σπάρτη θα συνεχίσει να βυθίζεται στην εσωτερική της κρίση και μετά την μάχη της Μεγαλόπολης και της Σελλασίας η Σπάρτη θα καταρρεύσει τελείως μέχρι και τη ρωμαϊκή κατάκτηση (146 π.Χ.).

 

Κατά τον Μεσαίωνα, η Λακωνία είναι απλώς μία μικρή, αγροτική περιοχή χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Το 396 μ.Χ. ο Αλάριχος, ο ηγέτης των Βησιγότθων, καταστρέφει τη Σπάρτη. Το 586 μ.Χ. κατά τη διάρκεια μίας σλαβικής επιδρομής οι τελευταίοι κάτοικοι της Σπάρτης θα την εγκαταλείψουν για μία πιο ασφαλή τοποθεσία, την Μονεμβασία. Εκείνη την περίοδο αρκετοί Σλάβοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Η κεντρική εξουσία της Κωνσταντινούπολης δεν έδινε μεγάλη σημασία σε μία μικρή περιοχή του θέματος Πελοποννήσου και κάποιες σλαβικές φυλές στα ορεινά, όπως οι Μηλιγγοί, κατάφεραν να παραμείνουν ανεξέλεγκτες μέχρι την έλευση των Φράγκων. Περίπου στα 970,και μέχρι το θάνατο του, έδρασε στην περιοχή ο όσιος Νίκων ο Μετανοείτε.

 

Το 1205 με την άφιξη στην περιοχή των σταυροφόρων της Δ' Σταυροφορίας πολλοί τοπικοί άρχοντες, που είχαν ανεξαρτητοποιηθεί από την Κωνσταντινούπολη καιρό πριν, συντάχθηκαν με τους Φράγκους ενώ άλλοι τους αντιστάθηκαν. Αυτή την εποχή στην τοποθεσία της αρχαίας Σπάρτης υπάρχει η κωμόπολη Λακεδαιμονία, και στην περιοχή δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος από την Κωνσταντινούπολη, αλλά τις τύχες του τόπου καθορίζει μία τοπική αρχοντική οικογένεια, οι Χαμάρετοι.

 

Η Λακεδαιμονία έπεσε στα χέρια των Φράγκων μετά από πενθήμερη πολιορκία to 1210. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β' Βιλλαρδουίνος έκτισε ένα κάστρο πάνω σε μία βουνοκορφή του Ταϋγέτου , τον Μυστρά ή Μυζηθρά. Ο Βιλλαρδουίνος αιχμαλωτίστηκε το 1259 στην μάχη της Πελαγονίας από τους Βυζαντινούς και για να αφεθεί ελεύθερος αναγκάστηκε να τους παραδόσει 3 κάστρα, μέσα σε αυτά και τον Μυστρά . Μέχρι το 1265 οι κάτοικοι της Λακεδαιμονίας την είχαν εγκαταλείψει και είχαν εγκατασταθεί ομαδικά στον Μυστρά για περισσότερη ασφάλεια. Οι Βυζαντινοί ίδρυσαν το Δεσποτάτο του Μορέως, με έδρα τον Μυστρά , και χρησιμοποίησαν τη Λακωνία ως βάση για την ανακατάληψη της Πελοποννήσου. Η Πελοπόννησος τελικά περιήλθε στην εξουσία τους (εκτός από λίγα κάστρα) το 1430, αλλά το 1460 υποτάχθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

 

Στη νεότερη εποχή η Λακωνία θα εξεγερθεί αρκετές φορές μαζί με άλλες περιοχές εναντίον των Τούρκων αλλά χωρίς αποτέλεσμα, καθώς οι Τούρκοι θα καταφέρνουν ως το 1800 να νικούν και τους Έλληνες και τους Βενετούς. Το 1821 η περιοχή θα εξεγερθεί με τη βοήθεια των πάντα ανυπότακτων Μανιατών. Ως το 1828 θα καταφέρουν να καταλάβουν τα κάστρα της περιοχής και να αντιμετωπίσουν τον Ιμπραήμ. Το 1834 αποφασίζεται από την αντιβασιλεία του Όθωνα η οικοδόμηση της πόλης της Σπάρτης στην αρχαία της θέση.

Βοτανικό και γεωλογικό μουσείο Ταϋγέτου

Πηγές της Τρύπης (Καρβασαράς, Βασιλονέρι και πηγές Κνακίωνα )

Μονή του Αϊ-Γιαννάκη

Αναρριχητικό Πάρκο Λαγκάδας

Βυζαντινό γεφύρι του Αϊ-Σώστη και οι 4 νερόμυλοι

Βυζαντινές εκκλησίες Ταξιαρχών, Παναγίας και Αϊ-Νικόλα (Λογγάστρα)

Φαράγγι της Νεράιδας (Σουστιάνους)

Σπηλιές Κουμουνδούρου

Εκκλησία του Αϊ-Νικόλα.

Αξιοθέατα στη δημοτική ενότητα Οινούντος

Πανάρχαιο δάσος βελανιδιάς Σκοτίτας

Λιθοσωροί στους «Φονεμένους» της Βαρβίτσας

Μονή των Αγίων Αναργύρων

Επισκοπή Βρεσθενών

Βυζαντινός ναός Προφήτη Ηλία

Αξιοθέατα στη δημοτική ενότητα Θεραπνών

Μυκηναϊκή έπαυλη και το ιερό της Ελένης και του Μενελάου

Μυκηναϊκοί τάφοι στην περιοχή της Μελαθριάς

Σημαντικές εκκλησίες: ο Άγ. Δημήτριος, η Κοίμηση της Θεοτόκου, ο Άγ. Νικόλαος και ο Άγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Ναός της Παναγίας Χρυσαφίτισσας

Αξιοθέατα στη δημοτική ενότητα Πελλάνας

Φράγκικο κάστρο

Ναός της Υπαπαντής στον Όραχο

Αρχοντικά του Λιναρδάκη και της οικογένειας Ζωγράφου

Μονή του Καστρίου, γυναικείο μοναστήρι αφιερωμένο στη Ζωοδόχο Πηγή

Σπηλιά του Ράλια

Ναός της Παναγίας της Μισοσπορίτισσας

Φαράγγι του Κάρδαρη

Πηγές του Αγίου Μάμα με τα πλατάνια

Πρότυπο εκτροφείο πέστροφας και σολομού

Αρχαιολογική σκαπάνη της Πελλάνας

Γεωργίτσι, το μπαλκόνι του Ταϋγέτου

Ναό του Αγίου Δημητρίου

Ναό του Προφήτη Ηλία με τις αγιογραφίες της οικογένειας Κακκαβά

Δημοτικό Σχολείο

Αλευρόμυλους

Κάστρο της Αγοριανής

Ναός του Αγίου Νικολάου

Βυζαντινών οικισμός Κοτίτσα

Ναός του Αγίου Γεωργίου

Ναός των Αγίων Αποστόλων

Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Ναός του Αγίου Δημητρίου

Πηγές του Ευρώτα

Αξιοθέατα στη δημοτική ενότητα Φάριδος

Αρχαίο γεφύρι (χτισμένο το 50 π.Χ.)

Πύργος Λιακάκου

Μεσαιωνικός οικισμός της Κουμουστάς με πέντε βυζαντινές εκκλησίες

Τρεις εκκλησίες στο Ξηροκάμπι

Δασική περιοχή Πενταυλοί

Φαράγγι Ανακώλου

Ορεινός οικισμός της Τόριζας και το ορειβατικό Καταφύγιο

Πύργος Γιατράκου

Αρχαίο λατομείο με την ονομασία “Γυναίκα”

Σπηλιά του Κωσταντή Κολοκοτρώνη, πατέρα του Θεόδωρου, που σκοτώθηκε εκεί

Πλατεία της Άρνας με τον αιωνόβιο πλάτανο

Αξιοθέατα στη δημοτική ενότητα Καρυών

Ιερό περίβολο της Αρτέμιδος και των Νυμφών

Ελαιόλαδο από την ποικιλία Αθηνολιά, η οποία παράγει αρίστης ποιότητας ελαιόλαδο ( Εξτρα Παρθένο ελαιόλαδο – extra virgin olive ) με 0,2 οξύτητα άριστης ποιότητας!!

 

Τσάι Ταυγέτου φημισμένο από τα καλύτερα στην Ελλάδα

 

Παστό – Καπνιστό χοιρινό ιδανικός μεζές!

 

Μελισσοκομικά προΐόντα μέλι , βασιλικός πολτός και βιολογικής καλλιέργειας

 

Ρίγανη Ταυγέτου

 

Χωριάτικα παξιμάδι

Από την Αθήνα με λεωφορεία του ΚΤΕΛ για Σπάρτη (253 χλμ.), για Γύθειο (299 χλμ.) για Αρεόπολη (325 χλμ.), για Γερολιμένα (349 χλμ.), για Νεάπολη (385 χλμ.), για Μονεμβασιά (348 χλμ.).

 

Ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες:

 

Από τον Πειραιά με φέρι-μπότ για Μονεμβασιά απόσταση 92 ν.μ. (5 ώρες και 15 λεπτά ως 7 ώρες ανάλογα με τη διαδρομή), για Νεάπολη απόσταση 124 ν.μ. (7 ώρες και 20 λεπτά ως 9 ώρες και 10 λεπτά ανάλογα με τη διαδρομή) και Γύθειο απόσταση 136 ν.μ. (11 ώρες και 45 λεπτά ως 13 ώρες και 45 λεπτά).

 

Από Πειραιά με ιπτάμενα δελφίνια για Μονεμβασιά 4 ώρες και 35 λεπτά, για Κιπαρίσσι 3 ώρες και 20 λεπτά και για τη Νεάπολη 5 ώρες.

Νομαρχία Λακωνίας:156

 

Νομάρχης:27310-26243,Φαξ:27310-27427

 

ΟΓΑ: 27310-26547

 

ΤΕΒΕ:27310-26809

 

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ:27310-24852

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ:27310-26252

 

ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ:199, 27310-22147

 

ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΕΙΟ: 27310-22615

 

ΕΟΤ ΛΑΚΩΝΙΑΣ (ΓΥΘΕΙΟ):27330-24484

 

ΕΝΩΣΗ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ Ν. ΛΑΚΩΝΙΑΣ:27310-22161, φαξ:27310-26332