Τουρισμός δώδεκα μήνες το χρόνο
23-10-2014 09:07
«Επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου», «καλοκαίρι δώδεκα μηνών», «τουριστική ζήτηση σε περίοδο μη αιχμής»… Αυτές είναι μερικές εκφράσεις ανθρώπων του τουρισμού που γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα να υπάρχει τουριστική κίνηση μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Γι αυτό το λόγο…
Το Ινστιτούτο Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΙΤΕΠ) πραγματοποίησε έρευνα για την κατάσταση που επικρατεί αλλα ταυτόχρονα προτείνει λύσεις, αποφεύγοντας τα λάθη άλλων χωρών.
Σύμφωνα με την έρευνα, «κομβικό ρόλο στην άμβλυνση της εποχικότητας του ελληνικού τουρισμού θα έχουν οι Ειδικές Τοπικές Συμφωνίες Εποχικότητας. Το Υπουργείο Τουρισμού οφείλει να αναλάβει το συντονιστικό ρόλο στην κατάρτισή τους και τον εποπτικό ρόλο στην υλοποίησή τους».
Σε αυτήν την κατεύθυνση, το κράτος διαθέτει, κατά κύριο λόγο, τις εξής επιλογές:
1. Επιδοτήσεις και κίνητρα προς την πλευρά της τουριστικής προσφοράς είτε κλασσικών είτε εναλλακτικών μορφών τουρισμού που αφορούν σε περιόδους μη αιχμής.
2. Κινητροδότηση προς την πλευρά της ζήτησης, δηλαδή προς τους ταξιδιώτες ή το κύκλωμα ταξιδιωτικής διακίνησης, που επιλέγουν να πραγματοποιήσουν τα ταξίδια τους σε περιόδους μη αιχμής.
3. Συνδυασμός των παραπάνω.
Αρωγός στις πρωτοβουλίες της Πολιτείας θα είναι οι αντίστοιχες συμφωνίες με φορείς, επιχειρήσεις και συλλογικότητες σε επίπεδο τουριστικής ζήτησης όπως συνεργασίες με κλασσικούς tour operators, online travel agents, Google, εταιρίες συνεδρίων, κρουαζιερόπλοια και μεταφορείς (αεροπορικές εταιρείες, ακτοπλοϊκές κ.ο.κ.).
Η Ισπανία π.χ με την εφαρμογή πλήθους επιδοτούμενων από το κράτος προγραμμάτων ταξιδιών κατά τις περιόδους μη αιχμής για πάνω από 25 χρόνια έχει αναδειχθεί ως η χώρα με τις καλύτερες επιδόσεις στην αντιμετώπιση της εποχικότητας.
Με βάση τα συμπεράσματα της ανάλυσης της μελέτης, τρεις είναι οι κύριες ομάδες εισερχόμενων τουριστών πάνω στις οποίες δύναται να βασιστεί μια πολιτική μείωσης του φαινομένου της εποχικότητας
1.Τουρίστες τρίτης ηλικίας τόσο από εντός όσο και από εκτός ΕΕ.
2.Τουρίστες από χώρες, κατά βάση, εκτός ΕΕ (π.χ. Κίνα, Ιαπωνία, Η.Π.Α., Καναδάς), όπου οι θεσμικοί και κλιματολογικοί παράγοντες διαμορφώνουν, εξ αντικειμένου, τουριστική ζήτηση εκτός αιχμής για προορισμούς σαν την Ελλάδα.
3. Τουρίστες με ειδικά ενδιαφέροντα για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, οι οποίες είναι δεκτικές για ανάπτυξη κατά την περίοδο της επιμήκυνσης.
Τέλος στο πλαίσιο της μελέτης του ΙΤΕΠ αναπτύσσονται προτάσεις για την ανάπτυξη α) του τουρισμού της τρίτης ηλικίας τόσο και κυρίως από χώρες της Ευρώπης όσο και από τρίτες χώρες, β) του Πολιτιστικού τουρισμού, γ) του γαστρονομικού τουρισμού, δ) του Τουρισμού ευεξίας, υγείας και ιατρικού τουρισμού, ε) του Συνεδριακού τουρισμού, στ)του θρησκευτικού τουρισμού,
ζ) και του αθλητικού τουρισμού (γκολφ, ποδηλατικός τουρισμός κ.λ.π.).